vrijdag 3 december 2010

De Wever spint garen

Het moet me van het hart. Ben ik de enig die de indruk krijgt dat Bart De Wever dit land gijzelt? Die man wil geen doorbraak denk ik. Toch wel gemakkelijk, voorstellen afwachten om ze systematisch opzij te schuiven. Een goed politicus schat de situatie in en neemt, als de nood hoog is, een besluit. En de nood is hoog. Menselijke nood, economische nood, en mag ik even Bart, ook rond asiel en klimaat zijn er problemen. Dat wist je toch.... of?
Ik weet het wel, uit die domeinen is niet veel electorale winst te halen. Nu is het makkelijk communautair garen spinnen... niet?

Koen!
Groen!

dinsdag 23 maart 2010

voor wie het interesseert

hier zijn we dan weer. 't Heeft een tijdje geduurd, maar nu ik de gegevens van mijn account terug heb gevonden :-) kan ik weer af en toe enkele gedachten kwijt.
Tot gauw dus

zaterdag 6 juni 2009

MAAK UW KEUZE

Zo, lieve lezer, dit is het laatste bericht voor de stembusslag.
Kom uit uw kot. Weet dat alle tellers morgen vanaf NUL beginnen. De kiezer heeft de macht morgen in de hand. Het kan anders. Het MOET anders. Met GROEN! wordt het gegarandeerd anders.

UW STEUN KAN HET VERSCHIL MAKEN

KIES GROEN! (lijst 6)
KIES KOEN! 5° plaats (Vlaams Parlement)

tot gauw.

NATUURLIJK KAN HET ANDERS

Mensen lijken het niet te geloven. Gelukkig niet allemaal. In Duitsland hebben de mensen al jaren geleden geloofd dat het kon veranderen. Als gevolg kwam groen! in Duitsland in de regering. Ondertussen heeft De nieuwe bondskanselier (niet van de groenen) het econonmische beleid van de grorenen verdergezet. Vandaag werken er meer mensen in de groene economische sectoren dan in de automobielsector, in Duitsland. Moet ik nog meer zeggen?
Laten we zeker ook niet vergeten dat groene economie tevens sociale economie is. Ook voor de werkgelegenheid is groene economie de meest betrouwbare keuze, omdat ze werkt met jobs die alleen maar ter plaatse kunnen gedaan worden. Groene jobs kunnen met andere woorden niet naar het buitenland verhuizen. Dat is toch wat we nodig hebben.
En laten we toch niet voortrazen zoals we bezig zijn. Ik huiver wanneer ik hoor dat onze traditionele partijen de oplossing van de crisis zoeken in nog harder werken, nog meer produceren, en dan liefst nog in een Vlaanderen waar je struikelt over het wegennet. Stop daar toch mee alsjeblief. Dat heeft toch geen zin. Dat is beroep doen op economische wetten die eigenlijk uitgewerkt zijn. Wat is er trouwens verkeerd aan onthaasten. Iedereen wil dat eigenlijk wel. En er is maar één partij die daarvan een strijdpunt heeft gemaakt. Groen! Proficiat zou ik zo zeggen. Dat is pas gedurfd. Belonen, die groen!en.
Tenslotte is een groene samenleving, een open samenleving. Respect voor iedereen die hier leeft en woont, ook al is dat misschien maar voor een korte periode. We kunnen de klok echt niet terugdraaien, al denken sommigen dat nog altijd. Plaats voor iedereen hebben we hier niet, maar een degelijk en menselijk beleid voor asielzoekers, daar moeten we toch toe in staat zijn. en wanneer we mansen definitief toelaten tot onze samenleving dan moeten we ze ook aanvaarden, aanhalen zelfs, een beetje knuffelen. Niet alleen "de politiekers" dragen hierin verantwoordelijkheid. Elke burger kan zijn of haar steentje bijdragen.

toemaatje: weg met rode rem, leve de groene doorgang

U kent ze wel. De rode remmen die men op meer en meer plaatsen installeert. De bedoeling is dat het verkeer aan een aanvaardbare snelheid de bebouwde binnen rijdt. De rem springt op rood als je te snel komt aangereden. Te verdedigen, zou ik zo zeggen, ware het niet dat het toch af en toe op de zenuwen kan werken. Zeker wanneer de sensor die de snelheid meet zo nipt is afgesteld dat het licht zelfs op rood springt bij lagere dan toegestane snelheden. Het gebeurt. Zelf vastgesteld.
Bij zulke rode remsystemen ontwikkelen automobilisten echter eigenaardige gedragingen. Ze rijden extra snel langs de sensor, zodat het licht pas achter hun rug op rood springt. Ze gaan op de rem staan vlak voor de sensor, en eens deze gepasseerd, geven ze opnieuw volle gas. Of ze rijden te snel en rijden vervolgens door het rode stoplicht, alsof er niets aan de hand is. Ik denk dat dit systeem niet echt het beste is. Het komt erg bestraffend over terwijl we het er toch over eens zijn dat er beloond moet worden. Tja.
Daarom heb ik een voorstel. Laat ons de rode remmen veranderen in groene doorgangen. Dit betekent dat het verkeerslicht normaal op rood staat, en dat het pas op groen springt wanneer de automobilist aan gepaste snelheid aan komt gereden. Hij wordt dus beloond voor zijn of haar voorbeeldig bedrag. Stuur me naar het parlement, en ik zorg ervoor.
(Ik weet dat we met dit soort toemaatjes de economische crisis niet gaan oplossen, maar er moet ook aandacht voor details blijven, zelfs in tijden van crisis).

vrijdag 5 juni 2009

NATUURLIJK KAN HET ANDERS

LEES HIEROVER STRAKS OF MORGEN MEER

natuur en open ruimte: een beleid a.u.b.

Kijk. Dit is een echt groen thema. Uit de groene oude doos. Maar blijvend aan de orde.
Zeker nu, na drie CD&V ministers, wordt het dringend tijd dat er verandering komt.
Onze samenleving erkent ondertussen al enkele decennia lang, het belang van open ruimte, de waarde van natuur en de oordeelkundige toegankelijkheid ervan. Natuur en open ruimte hebben belangrijke maatschappelijke waarde. Alleen kunnen we dat de laatste 5 jaar niet meer terugvinden in het gevoerde beleid .
Na onze minister Vera Dua kwam er een radicale wijziging in het beleid. Onder Leterme, Peeters en zelfs Crevits konden we onomwonden spreken van een non-beleid. Open ruimte verdwijnt opnieuw in sneltempo. Vooral voor nieuwe industriegebieden worden stukken open ruimte opgeofferd. En dat terwijl groen! al geruime tijd het hergebruik van verlaten industriegronden (brownfields) voorstelt. Als natuurwerker heb ik zelf kunnen ondervinden dat nieuwe natuurgebieden niet of met de grootste moeite erkend geraken. De Europese doelstellingen lijken verder dan ooit.
Daaraan wil ik, samen met onze groene collega's in het parlement, werken, tot we in Vlaanderen opnieuw kunnen rekenen op de bevoegde minister. Iedereen heeft nood aan open ruimte en natuur. Of zullen we heel Vlaanderen maar laten verstedelijken tot één grote stad? Nee toch.