MAAK UW KEUZE

Zo, lieve lezer, dit is het laatste bericht voor de stembusslag.
Kom uit uw kot. Weet dat alle tellers morgen vanaf NUL beginnen. De kiezer heeft de macht morgen in de hand. Het kan anders. Het MOET anders. Met GROEN! wordt het gegarandeerd anders.

UW STEUN KAN HET VERSCHIL MAKEN

KIES GROEN! (lijst 6)
KIES KOEN! 5° plaats (Vlaams Parlement)

tot gauw.

NATUURLIJK KAN HET ANDERS

Mensen lijken het niet te geloven. Gelukkig niet allemaal. In Duitsland hebben de mensen al jaren geleden geloofd dat het kon veranderen. Als gevolg kwam groen! in Duitsland in de regering. Ondertussen heeft De nieuwe bondskanselier (niet van de groenen) het econonmische beleid van de grorenen verdergezet. Vandaag werken er meer mensen in de groene economische sectoren dan in de automobielsector, in Duitsland. Moet ik nog meer zeggen?
Laten we zeker ook niet vergeten dat groene economie tevens sociale economie is. Ook voor de werkgelegenheid is groene economie de meest betrouwbare keuze, omdat ze werkt met jobs die alleen maar ter plaatse kunnen gedaan worden. Groene jobs kunnen met andere woorden niet naar het buitenland verhuizen. Dat is toch wat we nodig hebben.
En laten we toch niet voortrazen zoals we bezig zijn. Ik huiver wanneer ik hoor dat onze traditionele partijen de oplossing van de crisis zoeken in nog harder werken, nog meer produceren, en dan liefst nog in een Vlaanderen waar je struikelt over het wegennet. Stop daar toch mee alsjeblief. Dat heeft toch geen zin. Dat is beroep doen op economische wetten die eigenlijk uitgewerkt zijn. Wat is er trouwens verkeerd aan onthaasten. Iedereen wil dat eigenlijk wel. En er is maar één partij die daarvan een strijdpunt heeft gemaakt. Groen! Proficiat zou ik zo zeggen. Dat is pas gedurfd. Belonen, die groen!en.
Tenslotte is een groene samenleving, een open samenleving. Respect voor iedereen die hier leeft en woont, ook al is dat misschien maar voor een korte periode. We kunnen de klok echt niet terugdraaien, al denken sommigen dat nog altijd. Plaats voor iedereen hebben we hier niet, maar een degelijk en menselijk beleid voor asielzoekers, daar moeten we toch toe in staat zijn. en wanneer we mansen definitief toelaten tot onze samenleving dan moeten we ze ook aanvaarden, aanhalen zelfs, een beetje knuffelen. Niet alleen "de politiekers" dragen hierin verantwoordelijkheid. Elke burger kan zijn of haar steentje bijdragen.

toemaatje: weg met rode rem, leve de groene doorgang

U kent ze wel. De rode remmen die men op meer en meer plaatsen installeert. De bedoeling is dat het verkeer aan een aanvaardbare snelheid de bebouwde binnen rijdt. De rem springt op rood als je te snel komt aangereden. Te verdedigen, zou ik zo zeggen, ware het niet dat het toch af en toe op de zenuwen kan werken. Zeker wanneer de sensor die de snelheid meet zo nipt is afgesteld dat het licht zelfs op rood springt bij lagere dan toegestane snelheden. Het gebeurt. Zelf vastgesteld.
Bij zulke rode remsystemen ontwikkelen automobilisten echter eigenaardige gedragingen. Ze rijden extra snel langs de sensor, zodat het licht pas achter hun rug op rood springt. Ze gaan op de rem staan vlak voor de sensor, en eens deze gepasseerd, geven ze opnieuw volle gas. Of ze rijden te snel en rijden vervolgens door het rode stoplicht, alsof er niets aan de hand is. Ik denk dat dit systeem niet echt het beste is. Het komt erg bestraffend over terwijl we het er toch over eens zijn dat er beloond moet worden. Tja.
Daarom heb ik een voorstel. Laat ons de rode remmen veranderen in groene doorgangen. Dit betekent dat het verkeerslicht normaal op rood staat, en dat het pas op groen springt wanneer de automobilist aan gepaste snelheid aan komt gereden. Hij wordt dus beloond voor zijn of haar voorbeeldig bedrag. Stuur me naar het parlement, en ik zorg ervoor.
(Ik weet dat we met dit soort toemaatjes de economische crisis niet gaan oplossen, maar er moet ook aandacht voor details blijven, zelfs in tijden van crisis).

NATUURLIJK KAN HET ANDERS

LEES HIEROVER STRAKS OF MORGEN MEER

natuur en open ruimte: een beleid a.u.b.

Kijk. Dit is een echt groen thema. Uit de groene oude doos. Maar blijvend aan de orde.
Zeker nu, na drie CD&V ministers, wordt het dringend tijd dat er verandering komt.
Onze samenleving erkent ondertussen al enkele decennia lang, het belang van open ruimte, de waarde van natuur en de oordeelkundige toegankelijkheid ervan. Natuur en open ruimte hebben belangrijke maatschappelijke waarde. Alleen kunnen we dat de laatste 5 jaar niet meer terugvinden in het gevoerde beleid .
Na onze minister Vera Dua kwam er een radicale wijziging in het beleid. Onder Leterme, Peeters en zelfs Crevits konden we onomwonden spreken van een non-beleid. Open ruimte verdwijnt opnieuw in sneltempo. Vooral voor nieuwe industriegebieden worden stukken open ruimte opgeofferd. En dat terwijl groen! al geruime tijd het hergebruik van verlaten industriegronden (brownfields) voorstelt. Als natuurwerker heb ik zelf kunnen ondervinden dat nieuwe natuurgebieden niet of met de grootste moeite erkend geraken. De Europese doelstellingen lijken verder dan ooit.
Daaraan wil ik, samen met onze groene collega's in het parlement, werken, tot we in Vlaanderen opnieuw kunnen rekenen op de bevoegde minister. Iedereen heeft nood aan open ruimte en natuur. Of zullen we heel Vlaanderen maar laten verstedelijken tot één grote stad? Nee toch.

toemaat van de dag: partijen exact evenveel zendtijd

ok jongens en meisjes. Ik heb het even gehad. vandaag zet ik MNM op. Geen radio 1 meer. Geen verkiezingsprogramma's meer. Er valt toch niets te rapen. Ik stel vast dat hoe dichter we bij 7 juni komen, hoe meer zendtijd er naar de grote partijen gaat. Groen! nergens meer te horen. En ook was ik heel blij dat ik gisterenochtend alle toespraken van het congres van Vlaams Belang bijna integraal in mijn oren geduwd kreeg. Wakker worden met pure haat en racisme. Goeiemorgen Vlaanderen, ooit bakermat van gastvrijheid.
Nee, geef nu toe, er valt met de grote partijen in de ether niks nieuws te rapen. En dat terwijl de kleine partijen groen!, SLP en PVDA met goeie, frisse ideeën komen. Of wil men geen verandering? Ook niet op radio1, één? Ik kan het niet geloven.
Mijn toemaatje van de dag: zowel voor als na verkiezingen voor alle partijen exact evenveel zendtijd. En liefst niet te veel. De inhoud moet maar goed genoeg zijn.
En misschien moeten we de muurkrant ook maar opnieuw invoeren.
Twijfel niet, kies zondag op frisse politiek. Kies groen!

vanaf nu: enkele toemaatjes

Vanaf vandaag doe ik enkele beloftes die ik zal trachten te realiseren als ik verkozen wordt.
Vandaag gaat het over de fiets. Meer bepaald over de fiets op de trein. Dat kost geld. En er is amper plaats om de ifets ergen te zetten.
Daar wil ik iets aan doen. De fiets moet GRATIS mee op de trein.

tot volgende toemaat

eigen jobs eerst

Schrik niet. Dit is geen extreem rechtse leuze. Het is de groene economie ten top. Groene economie zet namelijk in op jobs die zich hier afspelen en dus niet kunnen uitgevoerd worden naar het buitenland. Groene economie zorgt op die manier voor échte werkzekerheid. Kies daarom resoluut voor die duurzame groene economie. Groen! is de enige partij die voluit wil gaan voor de realisatie ervan. Geef Groen! die kans. Kies Groen!

www.degroenebigbang.be

menselijke opvang

het is bedroevend hoe een hoogontwikkelde maatschappij zoals de onze er niet in slaagt kinderen, senioren en gehandicapten op te vangen. De bestaande systemen zijn kwaliteitsvol en zijn bemand met goede krachten. Maar de kost hiervan is zo hoog dat het systeem zichzelf moet beperken. Daardoor ontstaan lange wachtlijsten. Ik hoorde nog net dat een gehandicapt kind pas kon geplaatst worden wanneer er een ander kind zou "verdwijnen". Ongehoord. Ook de gewone kinderopvang komt dikwijls niet tegemoet aan de echte noden. Waarom zijn er nog altijd weinig bedrijven die zelf kinderopvang organiseren bijvoorbeeld. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan de zorgsector, waar er een hoge nood aan flexibele kinderopvang bestaat vanwege de verschillende shiften. Tenslotte stellen we vast dat de opvang van senioren een erg dure zaak is geworden. Senioren die thuis wonen en herstel nodig hebben na een ingreep kunnen pas in een hersteloord terecht wanneer de moeilijkst periode (vlak na de ingreep) al voorbij is. Gezinshulp heeft ook te weinig middelen, zodat ook deze hulp of te laat komt, of te duur is. Ook daar is er een goede zorg, maar zijn er veel te weinig plaatsen en middelen.
De oplossing ligt niet in het uitbreiden van de georganiseerde opvang in tehuizen, maar wel in het organiseren van verschillende systemen. Daarom wil ik me inzetten voor een creatieve aanpak van deze prangende problemen. Het PAB (persoonlijk Assistentie Budget) blijft een interessante optie.
Het organiseren van kinderopvang voor het eigen personeel van een ziekenhuis, staat hoog op mijn lijst. De zorgsector moet haar mensen respecteren en dit zou een uiting daarvan kunnen zijn.
We moeten durven inzien dat de huidige systemen niet langer voldoende zijn. Ze zijn ook miet langer betaalbaar. We zijn verplicht om anders te gaan denken rond deze problematieken. Daar wil ik mee aan werken.
www.degroenebigbang.be

de groene economie waarmaken

wat mij betreft is dat prioriteit nummer één. Daarvoor wil ik in ieder geval werken vanaf dag nummer één. Namelijk ervoor zorgen dat het groene economische beleid zoals wij dat voorstellen, effectief gerealiseerd wordt. Dit zal enorm veel inzet vragen. Tijd valt er niet te verliezen willen we de achterstand die we opgelopen hebben ten opzichte van grote voorbeeld Duitsland, op vijf jaar tijd wegwerken. Vanuit een overlegplatform waarin alle betrokkenen zetelen moet binnen een redelijke termijn overgegaan worden tot beslissingen die een heuse ommekeer als doel moeten hebben. We zullen ons laten bijstaan door topbedrijven en topeconomen. Zij moeten onze bondgenoten worden en omgekeerd. Ook de mensen moeten correct geïnformeerd worden over de voordelen die een groene economie te bieden heeft. Het zal moed en durf vragen om vervolgens krijtlijnen op papier te zetten. Krijtlijnen die vorm moeten geven aan die fameuze duurzame economie. Dat wil zeggen een economie die naar echte groei streeft. Groei die geen slachtoffers eist, maar kwaliteit biedt, zowel in produkten als voor het welzijn van de werknemers én voor het milieu. "Winst" mag een financieel aspect hebben, maar moet ook een menselijk gelaat krijgen. Tenslotte zullen we moeten uitvoeren. Het mag absoluut niet bij woorden en beloftes blijven. Onder andere daarvoor wil ik een stuk tijd en energie ter beschikking stellen want daar zullen we allemaal van kunnen profiteren. Groene economie is sociale economie.

Noot: lees ook op www.degroenebigbang.be over concrete voorstellen.

Op naar het Vlaams Parlement

Eigenlijk wil ik dat wel. Eigenlijk wil ik naar dat parlement. Dat komt omdat ik zo één van die types ben die niet graag aan de zijlijn staat en enkel maar commentaar geeft. Daar zijn er al genoeg van. Nee, ik ben een doener. Al moet ik toegeven dat ik de laatste jaren wel uitkijk waarvoor ik me wil inzetten. 9 jaar ervaring in de gemeentelijke politiek heeft me geleerd om toch een beetje te wikken en te wegen, zodat mijn energie efficiënter gebruikt wordt. Deze manier van werken lijkt me een goede bescherming tegen politieke burn-out.
En nu staan we voor die volgende stap. Ik sta dan wel slechts op de 5° plaats, maar toch kriebelt het om echt naar dat parlement te kunnen gaan. Elke dag opnieuw kan men grote vraagtekens plaatsen bij het beleid van de huidige Vlaamse regering. Een ploeg die toch zo graag naar de buitenwereld laat horen hoe goed ze het wel doen, maar die eigenlijk maar een fractie van haar regeerprogramma heeft uitgevoerd. Een regering die met de huidige crisisperiode geen enkel teken van creativiteit geeft maar eerder krampachtig probeert om de oude systemen van tewerkstelling en financiering, in stand te houden. En dat terwijl een crisis met een dergelijke omvang als de huidige, net een turning point zou moeten zijn. Het gedroomde moment om een grondige evaluatie te maken van micro- en macro-economische systemen, van doelstellingen, waarden en prioriteiten. Een aanzet tot vernieuwende actie. Niets van dit alles, noch aan de rechterzijde, noch aan de linkerzijde binnen de regering. Groen! wil die ommekeer wel. Daarom zit ik zo graag bij die kleine groene partij. De partij die zegt wat ze wil doen en doet wat ze zegt. De kleine met de grote ideeën. De enige met echt gedurfde voorstellen.

En stel nu dat het voor ons een succes wordt. Groen! verpulvert de rest. Gevolg: ook de vijfde plaats mag naar het parlement. Doe ik dat dan? Ja! Dan ga ik. En ik neem gelijk een aantal werkpunten mee.
LEES MEER HIEROVER IN MIJN VOLGEND BERICHT

de morgen

Verdorie. De Morgen, de krant die door ons, net zoals door zovele anderen, gered werd van de definitieve verdwijning, lijkt minder en minder op die krant die we wilden behouden. Toegegeven , dat is allemaal lang geleden, maar toch. De krant is toch je dagelijkse kameraad, compagnie journale. En dat maak het nu net zo tegendraads. Dit is onze krant niet meer. We voelen het al een tijdje sluipen, maar nu zijn we bijna zeker. Het is de liefde en het oude engagement dat ons nog verhindert om het abonnement op te zeggen. De stickeractie heeft er geen goed aan gedaan. De krant die vraagt om geen verkiezingsinformatie in de bussen te stoppen, steekt zelf verkiezingsdrukwerk bij de krant. Misschien was dit een vergissing, dat kan. Spons erover. Maar wat moeten we denken van de stelling dat de krant van zichzelf vindt dat ze de kiezer voldoende inlicht over de politieke keuzes die zich aandienen voor 7 juni. Ik heb, ondanks het vele leeswerk, nog niet kunnen merken dat de lezers correcte informatie krijgen over het programma van groen! Net nu groen! de moeite doet om komaf te maken met gekende cliché's en naieviteiten, zelfs nu moeten we vaststellen dat men de moeite niet heeft gedaan om programma's te lezen. Ik zou maar denken dat deze krant, vroeger geliefd voor haar onvermoeibare kritische inslag, geboeid zou kunnen zijn door de nieuwe golf van realisme van de groene partij. Haalbare modellen, doelgericht, economisch relevant, sociaal verantwoord, het gaat voorbij aan de laatste zogenaamd linkse krant. Waarom? Nog altijd last van de weigering van groen! om in kartel te gaan met SP.a? Alsof partijen enkel kunnen samenwerken door in elkaar op te gaan. Ondertussen weten we wel beter. Waarom? Waarom neemt "de morgen" de ecologische partij niet ernstig? Naar aanleiding van de presentatie van het eindbeeld van de campagne van groen! (de foto met groenen in maatpak, met de leuze: "wij zijn de groene economie") geeft de krant dit zelf toe. Ze geeft toe dat ze het economisch programma van groen! niet ernstig heeft genomen. Dat soort foute inschattingen berokkent de linkse zijde schade, veel schade. Gerommel in het eigen kamp. Dat is jammer. Misschien moeten we die stickeractie toch maar vergeten. Een vergissing, dat was het. De lezers zijn namelijk niet correct ingelicht. En correcte informatie is een hoeksteen van de democratie, toch? Onderwijs en correcte informatie. Pas dan kunnen kiezers voor zichzelf uitmaken welke keuze ze zullen maken. Weg dus met die stickers, of schrijven, blijven schrijven, correct, volledig, objectief. Werk genoeg dus. Werk genoeg, ook voor diegenen die zullen ontslagen worden. Zoniet verliest onze lieve "morgen" een abonnement. Dag kameraad.

warme tranen

1 mei, wat een schitterende dag was het. De zon weer van de partij. Van welke partij? Jawel. Die partij. Waar blijven ze het verdienen. Elk jaar opnieuw heerlijk weer voor de parij van de arbeider, die de arbeider de laatste jaren een beetje vergat. Een oude man die een repeltje openbaar terrein aan het hakken was wees me er op. Terwijl hij met de hak bewees dat onkruid ook zonder herbiciden efficiënt kan bestreden worden, kloeg hij de arrogante houding van de grote bazen aan. "De middenklasse moet er terug uit jong" zei hij, en hij vervolgde:"d'er zullen terug rijken zijn en d'er zullen terug armen zijn, en de armen zullen niks niet meer te zeggen hebben". Eigenlijk zei hij dus dat de arbeider alles zal te zeggen hebben, maar dat bedoelde hij niet. Ik mag hopen dat de man ongelijk heeft. Ik mag hopen dat de "arbeiderspartij" haar werk doet en dat groen! niet de enige partij blijft die een sociaal beleid hoog op haar programma zet.
Maar 1 mei was te mooi om enkel deze pessimistische noot in zich te dragen. De dag kondigde zich te mooi aan. Ons vader, nog maar net geopereerd aan twee hartkleppen, herstelde goed. Dat op zich was al fijn genoeg om een hele week goed te maken. En op 1 mei was onze dag om moeder op te vangen. Moeder die al enkele dagen wat van streek was omdat vader er niet was. Het jonge koppel (moeder 82, vader 81) kan niet zonder elkander. Tijd dus om met moeder naar vader te rijden.
Het weerzien was een moment uit de duizend. Een slik in de keel. Stilte. Woorden die er wel zijn maar niet gesproken kunnen worden. Jong koppel. Een heel leven, alle vreugde, alle miserie, alles in één moment, in één blik, in één slik ... ge zijt er nog. Handen vinden handen en er wordt in geknepen. Woorden vloeien over van hand tot hand, handig. Ik krijg er warme tranen van. Je ziet ze wellicht niet maar ik voel ze wel. En ik voel dat ze alom aanwezig zijn, ook bij Nelle. Als dat geen feestdag is.

spelende kinderen

voor de gewone burger was vorige dinsdagavond er één zoals alle andere. Voor de politiek geïnteresseerde burger was het de dinsdagavond van de gemeenteraad in onze gemeente (Berlaar). En op het eerste zicht was het een rustige, vrij onopvallende gemeenteraad ware het niet dat de nieuwe "algemene bestuurlijke politieverordening" er werd gestemd. Het is een soort van gemeentelijk reglement waarin wordt afgesproken wat mag en wat niet mag, op straffe van boete. Dergelijke reglementen hebben zekere zin in een dichtbevolkte samenleving als de onze, al moet er wel verstandig mee omgesprongen worden. Voor ons, de fractie van groen!, die jammer genoeg nog maar enkel uit mezelf bestaat, was het wel een klein beetje feest. Meer dan een jaar geleden was er nogal wat te doen rond de "overlast" die wordt veroorzaakt door "spelende kinderen". Het zag er warempel naar uit dat het geluid van spelende kinderen in de toekomst tot de rechtbank zou kunnen leiden. De discussies bleven toen niet uit. Velen spraken zich toen verontwaardigd uit pro kinderen en contra verregaande verzuring. Het is toen dat Groen! het onderwerp op de gemeenteraad heeft gebracht met de vraag om, naar het voorbeeld van o.a. Dendermonde, het geluid van spelende kinderen niet te bestempelen als "overlast". Deze politieke tussenkomst was nodig omdat dit niet automatisch in de basisteksten te vinden was. Groen! is de enige partij gebleken die aandacht vroeg voor het probleem en eiste dat in de teksten het geluid van spelende kinderen expliciet niet als overlast zou beschreven worden. We waren dan ook erg blij dat onze vraag werd opgenomen in de nieuwe verordening. Kinderen mogen spelen en ze mogen daarbij ook nog lawaai maken. Een beetje feest dus. Al moeten we blijven ijveren voor voldoende ruimte voor spelende kinderen. En zullen we afspreken dat we de kinderen niet vertellen dat er politieke tussenkomst nodig was om te vermijden dat ze vanaf nu als overlast zouden beschouwd worden? Ze lopen wellicht nu al niet zo hoog op met de wereld van de volwassenen.
Prettige zondag verder.

Koen.

komaan kakkers

ik doe mijn werk voor de gemeenteraad graag. Ik probeer dat ook goed te doen. Voorbereiden, dossiers lezen, extra agendapunten toevoegen. Meestal ben ik dan ook goed geconcentreerd tijdens de gemeenteraad en durf onze punten af en toe met verve verdedigen. Ook vanavond (eigenlijk gisterenavond) was er werk aan de winkel. En toch kon de gemeenteraad deze keer niet rap genoeg gedaan zijn. Ik weet het, dat klinkt in strijd met onze positieve houding. En toch was het niet anders. De reden? KV Mechelen - Cercle Brugge. En nu weet u het. Ik ben een voetbalfan. uitzonderlijk binnen groen!. Ik weet het. Niet fanatiek, gewoon fan dus.
Toeval wil dat ik vorige zaterdag naar dezelfde wedstrijd ben gaan kijken. Jongens, was dat saai. Jammer want het was een uitstap met mijn collega's van het werk. Het moest een beetje een feest worden. Dat is voetbal toch, niet? Maar Mechelen verloor en daarenboven was de wedstrijd gewoon slecht. Dat viel dus wel tegen maar voorspelde tegelijkertijd een dijk van een match tegen datzelfde cercle, maar dan voor de beker, dinsdagavond. En daarom mocht de gemeenteraad wat mij betreft flink vorderen.
Proficiat Malinwa! Dik verdiend, dikke ploeg!
En nu die beker nog pakken. Droog en simpel. En dan liefst tegen Lierse S.K.
Ik gun die sympathieke ploeg ook een plaats in de finale maar de beker is voor Mechelen.
Komaan kakkers!

Ai Jean-Marieke

Ik liep al even door de tuin. De zon gaf al warmte. Ik was de enige slaapkop nog. En de hanen, we hebben er vier, kraaiden. Verdorie drie maal. Wie heeft er nu weer gelogen, denk ik onverwacht. Gisteren Jean-Marie misschien? Mensen schaduwen om zijn controlerend werk als parlementariër te kunnen doen. Alleen daarom? Leugentje?
Ach, hij zou zich beter met positieve zaken bezig houden. Hoe is het mogelijk dat iemand die als sportcoach het respect van de hele wereld kreeg en verdiende, zich op den duur met zulke praktijken gaat bezig houden. Allemaal voeding voor het welig tierende negativisme in ons Vlaanderenlandje. Doe maar, coach. Zet de mensen maar aan om zo hard te rijden als ze willen en om eender waar hun sigaretten op te roken. En leer de mensen nu ook nog maar dat ze mekaar best bespioneren en vooral controleren. Wijs jij nu maar met dat vingertje, dan zijn de groenen ook alweer van dat cliché verlost. En laat Vlaanderen dan maar verder kreunen onder zijn hoge zuurtegraad.
Ai Marieke, Marieke...ai Jean-Marieke

gelukkig kleurt de lente terug groen!

Verdorie toch, opnieuw grijs buiten. Erger, nat ook nog. En nog maar net was het net zomer en toverden de mensen in een oogwenk de meest spectaculaire zomers outfits uit lang gesloten kasten. Ach ja, zo gaat dat hier. België, land van extremen zeker.
Maar eigenlijk kan de grijze lucht mijn bijzonder goed humeur niet verzuren. Ik ben namelijk erg in mijn nopjes over het ontluiken van de natuur. Staan we daar eigenlijk wel genoeg bij stil? Het gebeurt toch maar weer, zomaar, vanzelf. Dat trieste monochrome landschap krijgt weer die enorme boost van pril en fris groen. Dat sap begint te stromen en zorgt ervoor dat ook mensen de borst ronden en met vernieuwde energie aan de slag gaan in huis en tuin. Elk jaar opnieuw datzelfde ongeëvenaarde fantastische proces van nieuw leven. Klinkt misschien allemaal een beetje zeemzoeterig, maar staan we daar inderdaad genoeg bij stil?
Wat indien de natuur nu eens niet meer zou ontluiken? Wat als grijs grijs bleef? En zou ze geen gelijk hebben? Wat als de natuur nu eens gewoon "foert" zou zeggen? Zou ze dan geen gelijk hebben? Waaraan verdienen we die gratis energiebom eigenlijk nog? Zeker niet door de manier waarop wij de natuur behandelen. Soms heb ik zelfs de indruk dat de natuur door sommigen als een erg lastig iets wordt beschouwd, als iets waar we nu eenmaal mee verveeld zitten. Sommigen zijn er zelfs van overtuigd dat we er geen deel van hoeven uit te maken. Tja.
Mijn humeur kan niet kapot. Voor dit jaar zitten we weeral safe. Alles kan weer gaan groeien en bloeien. Gelukkig kleurt de lente terug groen! Er zal weer eten zijn.

en nu bloggen

Al enkele maanden loop ik met de idee rond om ook te gaan bloggen. Waarom? Ach, af en toe reageer ik spontaan op een nieuwsbericht of een gebeurtenis en wanneer je dat neerschrijft ben je ook automatisch verplicht om er een tweede en misschien derde maal over na te denken. Het staat dan ook gelijk zwart op wit. Het blijft, want je schrijft. Dit zint me wel.